İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ FİZİKSEL TIP VE REHABİLİTASYON ANABİLİMDALI
PEDİATRİK REHABİLİTASYON BİRİMİ ANNE BABA OKULU PROGRAMI
"Çocuklarımızla Aramızdaki Engelleri Birlikte Kaldıralım"
(Bir günlük psiko-sosyal destek etkinliği)
Etkinlik Raporu
11 Aralık 2010 Cumartesi günü Ataköy'de bulunan Türkiye Omurilik Felçliler Merkezinde İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ FİZİKSEL TIP ve REHABİLİTASYON Anabilim Dalı(İTF FTR AD) Pediatrik Rehabilitasyon Biriminde hizmet verilen engelli çocuklar ve aileleri için bir günlük bir program hazırlandı.
Etkinliğin temel amacı 50 engelli çocuk ve aileye destek oluşturmaktır. Bu destekle hem sosyal, hem de psikolojik açıdan aile ve çocukları güçlendirmeyi amaçlıyoruz. Bu program daha sonra geliştirilerek devam edecek kapsamlı bir programın ilk verilerini elde etmek amacını da taşımaktadır.
Etkinlik düzenlenmesinde Prof. Dr. Resa Aydın’ın İstanbul Üniversitesi Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Fransızca Öğretmenliği(HAYEF) üçüncü sınıf, “Topluma Hizmet Uygulamaları” dersine devam eden 12 öğrenci, Tıp Fakültesi birinci sınıf “Engellilerle Yaşam” Dersinden iki öğrenci, Tıp Fakültesi beşinci sınıftan beş öğrenci ve İstanbul Üniversitesi Çocuk Sağlığı Enstitüsü Çocuk Gelişim Master Programına devam eden üç öğrenci görev aldı. Ayrıca İTF FTR AD’ da o tarihte yatarak tedavi almakta olan (biri kronik bel ağrısı nedeniyle tedavi olan organizasyon deneyimi olan emekli bir yönetici asistanı(Mehtap Batur), diğeri bir buçuk ay önce yüksekten düşme sonucu omurilik zedelenmesi sonucu parapleji olan, grafik bölümü mezunu Gül hanım) iki gönüllü organizasyonda yardımcı oldu.
Etkinliğe katılmak üzere daha önce onamları alınan ve katılmak istediğini bildiren 50 çocuk ve ailesine ikişer kez telefon edilerek, etkinlik hakkında tekrar bilgi verilerek, davet edildi.
Etkinlik öncesinde HAYEF grubu ve Master öğrencileri tarafından 8 hafta boyunca , İTF FTR AD Pediatrik Rehabilitasyon polikliniğine gelerek, velilere etkinlik hakkında bilgi verdiler ve onam aldılar. Etkinliğe gelmeyim kabul eden velilerin iletişim bilgileri ve çocukları hakkında bilgiler toplandı.
Etkinlik öncesinde dört hazırlık toplantısı yapıldı. Toplantılar İstanbul Tıp Fakültesi Rehberlik Ofisinde gerçekleştirildi. HAYEF GRUBU tarafından etkinlik için davetiye hazırlandı ve 500 adet kendi olanaklarıyla bastırıldı. Etkinlikte çocuklar için planlanacak oyunlar öğrenciler tarafından planlandı, hediyeler paketlendi.
10 Aralık 2011 Cuma günü Ataköy’deki Dernek merkezine gidilerek hazırlıklar yapıldı. Odalar düzenlendi, stand ve ikram masaları yerleştirildi. Resim yapılacak tualler hazırlandı. Oyun malzemeleri yerleştirildi. Oyun odalarına pankartları asıldı. Çevre süslemeleri, çam ağacı süslemeleri, hediye masası öğrenciler tarafından oluşturuldu. Yaka kartlarına katılımcı ve görevli isimleri yine öğrenciler tarafından yazıldı.
11 Aralık 2010 Cumartesi günü, yılın ilk karının yağdığı ve bir çok etkinliğin iptal edildiği bir gündü. Etkinliğin kötü hava koşullarına rağmen iptal edilmemesine karar verildi. Sabah 09: 00’ da kaldırılması planlanan otobüslerin kalkış saati bir saat ileri alınarak, hava koşullarına bağlı gecikmelerin önüne geçilmeye çalışıldı. Otobüslerin geç kalkacağı 10 Aralık saat 14: 00’ den itibaren veliler üçüncü kez aranarak, kendilerine bildirildi. Buna rağmen davet edilen 50 aileden, 22 çocuk ve 32 veli (4 veli çocuksuz olarak geldi) toplantıya katıldı. Davet edilenlerin katılım oranı %48 olarak tespit edildi. Katılım oranının düşük olmasında kötü hava koşullarının etkin olduğu düşünüldü.
Türkiye Omurilik Felçliler Derneğinin Ataköy’deki Dernek merkezine İsatnbul Üniversitesi Rektörlüğünün tahsis ettiği iki otobüsle gidildi. Yaka kartları dağıtıldı ve çay kahve ikramı yapıldı.
Saat 11:00’de ailelerle tanışıldı. Resa Aydın tarafından etkinliğin amacı açıklandı, etkinlikte görev alanlar tanıtıldı ve çocuklar gönüllü abla ve ağabeyleriyle tanıştılar. Çocuklarla abla ve ağabeylerin kaynaşması için 15 dakikalık bir süre verildikten sonra, çocuklarla öğrenciler oyun odalarına geçtiler. Veliler toplantı salonunda kaldılar.
Velilerin Programı
İlk sunum Master grubu tarafından yapıldı. Velilere sosyal hakları ve engelli çocukları olan aileler için sunulan olanaklar hakkında 30 dakikalık interaktif bir sunum yapıldı. Sunum sırasında deneyimli veliler söz alarak, yardımcı oldular.
Daha sonra Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Özel Eğitim Bölümü öğretim üyesi Tuna Şahsuvaroğlu velilere özel eğitim ve velilerin özel eğitimden beklentilerinin ne olması konusunda bilgi paylaşımında bulundu.
Saat 13:00’de yemek molası verildi. Pizza, ev yapımı börekler, kekler, meyva ve içeçekten oluşan ikramlar sunuldu.
Saat 14:00’de Aile Terapisti Sibel Erenel velilere psikolojik destek anlamında engelli ailelere sunulabilecek programlar hakkında bilgiler aktardı. Amerika Birleşik Devletlerinde 10 yıl aile terapistliği deneyimi olan ve şu anda “Satir Enstitüsü” Türkiye temsilcisi ve kurucusu olan Erenel, yurt dışı örneklere de değinerek, İstanbul’daki ailelere verilebilecek destek programları için velilerin görüş bildirmelerini istedi.
“Psikolojik destek eğitimi nedir? Nasıl olabilir? “ sorusu velilere yöneltildi:
Alınan cevaplar:
- Önce çocukların tanısı ailelere kabul ettirilmeli, daha verimli olur çocuğa da, ilk tanı konulduğunda aileye anlatıp “kabul etme” sürecine destek ve erken tedavisi konusunda bilinç olmak gerekiyor.
- ‘Ona nasıl bakacağım?’ duygusu yaşadım. Bu noktada eş desteği önemli. Aile terapisi, ilk tanı konulduğunda uygulanmalı.
- Anne-baba yanı sıra, dede-babaanne de önemli. Onlar ilk, sorun yaşayıp, bizi etkiliyorlar.
- Ödül-ceza, evet-hayır noktasında tutarsızlıklar oluyor, bu yüzden çocuğun gelişimi geri kalabiliyor.
“Ödenek olmadığı için maddi kaynak gerekli, bu konuda ne düşünüyorsunuz? Bütçemizde yer ayırabilir miyiz?” sorusu yöneltildi.
Alınan cevaplar:
- “Psikolojik desteğe ihtiyacım var ama bütçem uygun değil.”
- “Bunu el ele vererek devletten talep edebilir miyiz?”
Bu noktada güç birliği yapılmalı.
Sonuç olarak, salonda bulunan veliler psikolojik destek programlarının ücretli olması halinde, böyle bir hizmet almak için bütçe ayıramayacaklarını bildirdiler. Ancak tüm veliler bu tür destek programları hazırlanması halinde katılabileceklerini dile getirdiler.
Sibel Erenel son olarak, velilere iki sayfalık “AİLEDE ÇOCUKLARDAN BİRİ FİZİKSEL GÜÇLÜK VEYA ENGEL YAŞARSA” başlıklı, psikolojik destek ihtiyacı duyulan konuları içeren iki sayfalık bir broşür dağıttı.
Daha sonra veliler üç gruba ayrılarak, “Rehberlik merkezleri ile ilgili sorunlar ve çözüm önerileri?” konusunda görüş paylaşımı yaptıkları bir küçük grup çalışması yaptılar. Grup çalışması sonunda özet olarak paylaşılan sorun ve çözüm önerileri :
Grup 1- Mor menekşeler
Grup üyeleri:
1. Murat YASAK 8. Aydanur ÖKSÜZ
2. Nabiye YASAK 9. Esra ELÇİ
3. Songül İPEK 10. Enes OKTAR
4. Nevzat İPEK 11. Özlem DOĞRUÖZ
5. Emine DEMİRCİ 12. Serraf ŞAHİN
6. Zümrüt HALLAG 13. Menekşe ÖVELEK
7. Mafer ÖKSÜZ
- Seansların yetersizliği (seansların sayısının azlığı)
- Halkalı’daki bir rehabilitasyon merkezinde çocuk sayısının azlığı nedeniyle “havuz” un kapanması.
- Rehabilitasyon merkezindeki malzemelerin ücretinin fazlalığı.
- Çocukların rehabilitasyon merkezine kısa zamanda adapte olamaması.
(4 ay olmasında rağmen çocuğun halen oradan korkması ve çekinmesi)
- Ek ücretin talep edilmesi sorunu. (Rehabilitasyon merkezinde para talep edilmesi)
- RAM’daki rapor süresinin 2 yıl olmasına rağmen, her yıl yenilenmesi gerekmesi.
(Niçin 2 yılda bir değil de her yıl yenilenmek gerekiyor?)
- RAM kuruluşunun sağlık kurumuna bağlı olmaması nedeniyle bazı sorunlar ortaya çıkması. (Eğitimcilerin yönlendirme sorunları, tedavi aşamasındaki bazı eksikliklerin ortaya çıkması)
- Hastanın evini bizzat ziyaret etmek. (Ayda birde olsa hastayı evinde ziyaret edip, moral ve motivasyon konusunda yardımcı olmak.)
- Sosyal faaliyetlerin, aktivitelerin (sinema, tiyatro, gezi) uygulanması.
(Kaymakamlık veya Belediyelerce sağlanması)
- Bazı imkanlar için özür oranının dikkate alınmaması gerekir.
- Rehabilitasyon merkezlerinin hizmet kalitesi yetersiz ve denetimsiz.
- Hasta öncelikleri değil kurumun öncelikleri ön planda.
Grup 2- Sarı şekerler
Grup üyeleri:
1. Abdulkahar YARDIM 6. Seray NUHPAŞA
2. Ayşe ÇAKMAK 7. Salih DEMİRAL
3. Saime OĞUZHAN 8. Şüphan DOĞRUÖZ
4. Neriman ÇEŞNİGİL 9. Zehra UYANIK
5. Songül ÇİÇEK
- Rehberlik Araştırma Merkezinde(RAM) verilen yıllık amaçların çocukla uyuşmaması önemli bir sorun oluşturuyor. Çocuğun yapabildiği, becerebildiği becerileri yapamıyormuş gibi o yıl için yıllık amaç yazılması ya da yapamayacağı şeyleri yapabilmesi isteniyor.
- RAM’de çocuk 10 dakikalık görüşmeyle yeterince değerlendirilmiyor.
- Rehabilitasyon merkezlerinde ise çocukların iyileşebilmesi için değil de zaman geçsin diye öylesine bir tedavi uygulanıyor.
Grup 3- Kırmızı şekerler
Grup üyeleri:
1. Azime Alan 7. Sebahat Demiral
2. Nazım Kendirici 8. Celal Akbulut
3. Merve Kendirici 9. Atiye Biçer
4. Gülfüz Türkmen 10. Arife Taşdemir
5. Dilber Tigis
6. Macit Tigis
7. İ.Halil Uyanık
- Bireysel eğitimleri yetersiz buluyoruz, okula giden çocukların da bazen bireysel eğitime ihtiyaçlatrı var
- İşitme engelli çocuklar için merkezlerde herhangi bir destek verilmiyor
- Merkezlerde ailelere de psikiyatrist kontrolu gerekiyor
- Kurumlarda sık sık fisyoterapist değişmesi sorun yaratıyor
- Biriminizin yapacağı olacak bütün projelere ve etkinliklere veliler olarak katılmak istiyoruz.
Velilerle yapılan grup çalışması, tüm grupların görüşlerinin grupla paylaşılması sonunda sona erdi. Veliler ve destek grubu daha sonra birlikte örgütlenme ve grup toplantılarına devam etme kararı aldı. 25 Ocak 2011 Salı günü, saat 14:00-16:00 arasında, İstanbul Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı Kütüphanesinde sadece velilerin katılacağı bir toplantı yapılmasına karar verildi.
Çocukların Programı
Çocuklar, gönüllü ağabey ve ablalarıyla beraber, daha önce planlanmış olan oyun istasyonlarında, kendi istek ve becerileri doğrultusunda vakit geçirdiler.
Oyun istasyonları:
· Gitar-bağlama eşliğinde türkü ve şarkılar
· Resim, parmak boyası ve mum boya
· Yaratıcı drama
· Ritmik dans
· Ebru
Ayrıca çocuklara Noel babamız hediyelerini dağıttı. Pamuk prenses ve Cindirella kıyafetli ablalar isteyen çocukların yüzlerini boyadı. Balonlar şişirildi ve balon oyuncaklar yapıldı.
Çocuklar gönüllü ağabey ve ablalarla yakın ilişkiler kurdular, sohbet ettiler, oyunlar oynadılar, birlikte yemek yediler.
Günün sonunda tüm katılımcılar 70X200cm büyüklüğündeki tualimize isimlerini ve izlenimlerini yazdılar, isteyenler resimler yaptı. Etkinlik “Çocuklarımızla Elele” başlıklı bu ortak resmin önünde çekilen fotoğrafla son buldu.
Saat 16:00’da otobüsler kalktı.
Geri Bildirimler
- Toplantıyı yaptığımız ortamda daha fazla misafirimiz olsaydı sorun yaşayabilirdik. Yaşı ufak ve yürüyemeyen çocukların bakımları zordu. Bunlar dışındaki sabah kahve çay ve öğle yemeyi çok güzeldi. Çocuklarla ilgilenen arkadaşlar, oyunlar, oyuncaklar ve oyun istasyonları ve koordinasyon çok güzeldi. Gönüllü arkadaşların organizasyondan önceki çalışmalara yardım konusunda daha fazla özen göstermelerini beklerdik (Gönüllü öğrenci Pınar Filibeli ).
- 11 Aralık 2010 , Cumartesi , TOFD Merkezi Ataköy'de düzenlenen ''Çocuklarımızla Aramızdaki Engelleri Birlikte Kaldıralım'' proje etkinliğinin benim için çok verimli geçtiğini belirtmek isterim.Serviste yatan bir hasta olarak etkinliğin psikolojik olarak bana olumlu yönde çok etkisi oldu.Farklı insanlarla tanışmak, farklı hastalıklar tanımak insanı olgunlaştırıyor gerçekten.Kendi hastalığımı unutup başkalarına yardım edebileceğimi gördüğüm bir ortam yakaladığımı düşünüyorum ve sağlığım izin verdiği müddetçe de buna devam etmek isterim.Etkinlikte gördüğüm herhangi bir aksaklık yoktu açıkçası her şey çok ince düşünülmüştü. Yalnız benim nacizane fikrim projenin adı farklı olabilirdi. İçinde engelli kelimesi yada onu çağrıştıran kelimelerin geçtiği cümleler, sloganlar her zaman için insanlara özellikle hastalığı bizzat yaşayan,algılayabilen gençlere itici gelmiştir.Bunun yerine daha kısa, vurucu başlıklar seçilebilir. Böyle güzel ve anlamlı bir etkinlikte bulunmama vesile olduğunuz için çok teşekkür ederim.(Gönüllü Gül Demir)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder