“Rehabilitasyon” önceden var olan becerilerini çeşitli nedenlerle (kaza, hastalık, vb.) yitirmiş kişilere yaşam becerilerinin yeniden kazandırılması ile ilgili girişimleri kapsar. Kelime olarak “re-yeniden”; “habilitas-yapabilir hale gelmek” anlamına gelir. Serebral palsi’li çocuklar içinse bu durum geçerli değildir. Serebral palsi’li çocuklar, doğumdan itibaren gelişim geriliği olan, yaşam becerileri diğer çocuklardan farklı biçimde gelişecek çocuklardır. Serebral palsi’li çocuklara “re-habilitasyon” mantığıyla tedavi planlanmamalıdır. Bu çocukların gelişimi kendine özgüdür. Uzmanların yapması gereken “normalize etmek” yerine, serebral palsi’li çocukların mevcut kas yapısı ve işlevlerini günlük yaşam becerilerini en etkin şekilde yerine getirebilecek şekilde korumaya ve geliştirmeye çalışmaktır. Sözünü ettiğimiz bu mantık, şu anda geçerli olan rehabilitasyon kavramıyla bağdaşmamaktadır. Rehabilitasyonda kullanılan ölçütlerin bir çoğu, sakatlığı olan kişilerin “yapabildiği becerileri” değerlendirmez. Daha çok “yapamadıklarına” ve becerilerin “normal” biçimde yapılması konusuna odaklanır. Serebral palsi’li çocuklar söz konusu olduğunda “re-habilitasyon” yerine “habilitasyon” mantığıyla yaklaşmak; yaşamla bağdaşacak yetenekler kazandırılırken çocuğun ve ailenin çektiği sıkıntıları da oldukça hafifletecektir.
Hocam çok teşekkürler, Muhteşem bir açıklama... İzninizle gruba aktarıyorum.
YanıtlaSil